Afscheid nemen van iemand die je dierbaar is, kan heel moeilijk zijn. Vooral als je geconfronteerd wordt met een lange lijdensweg of als iemand plotsklaps komt te overlijden. Er over schrijven en tekenen helpt me tijdens die momenten in het verwerkingsproces.
In dit gedicht heb ik het weten dat iets de laatste keer is en het onverwachte gecombineerd. Wat ontzettend leuk dat ik met dit gedicht de derde prijs heb gewonnen in een gedichtenwedstrijd. Zo bijzonder dat woorden mensen kunnen raken. Ik weet zeker dat dat ze hierboven hebben geholpen. Dankbaar en trots.
De laatste keer
Nog één keer je stem horen.
De minuten gaan verloren.
Nog één keer in je ogen kijken.
De seconden bezwijken.
Nog één keer.
Het is tijd.
De deur valt dicht.
Een traan op mijn gezicht.
Geen diepgaande gesprekken meer,
in het samenzijn deze keer.
Geen knipoog naar elkaar,
als steunend gebaar.
Geen enkele keer meer.
De tijd is om.
Wie had dat gedacht.
Geheel onverwacht.
Wat was het fijn dat jij in mijn leven was, dank je wel.
Nu een ster aan de horizon, mijn lieve metgezel.
Te snel van ons heengegaan.
Al zal de verbinding altijd blijven bestaan.
Nog altijd in mijn hart.
Even samen maar toch apart.
